Blog

Shoarma

26 februari 2009

26 februari 1991 was een dinsdag en ik stopte met roken. (Wát? Heb JIJ geróókt??) Ja. Mijn zoektocht naar een houding op het schoolplein en in de kroeg had toen nauwelijks vier jaar geduurd. Al die tijd heb ik geen idee gehad waarom ik voor drie gulden vijfenzestig een pakje Dunhill rood of Winston stond aan te schaffen tijdens de schoolpauze. ‘Wilt u roken?’ vroeg de sigarenboer in de Jacobijnestraat te Haarlem terwijl hij met een schaar het pakje aan de zijkant opende en zijn aansteker in de aanslag had. Ja, dat wilde ik wel. Heerlijk! Zo lekker! Hmmm!!
Dat beeld van een rokende Martin wordt gelukkig steeds vager. Behalve op een dag als deze, precies achttien jaar nadat ik het roken eraan gaf. ‘Je liegt!’ roept nu iemand. ‘Ik heb je daarna nog een keer zien roken!’ Dat klopt. Ik vermoed dat ik de afgelopen achttien jaar nog een stuk of tien sigaretten heb opgestoken, maar ik vind dat Roken iets anders is dan eens per gemiddeld twee jaar nog één keer willen weten hoe vies iets ook alweer is. Probeer het gevoel eens voor de geest te halen wanneer je na een kroegbezoek om vier uur ’s nachts shoarma bestelt, of onnadenkend bij McDonald’s binnen loopt. Dus dat.

Achttien jaar is een mensenleven. Het bewaarde stukje in de krant helpt me dat ieder jaar weer herinneren.Johan, zonder jou was het me nooit gelukt. Dank, veel dank.