21 maart 2017
Goed, en nu? Verkiezingen voorbij, humorloze zich-cabaretier-noemers en kletsprogramma’s weg, politici weer aan het werk. Knaagt nog de vraag: hoe is het met de zwevende kiezer? Is hij veilig geland, of een brokkenpiloot die een zware crash heeft veroorzaakt bij gebrek aan inschattingsvermogen? Heeft hij al spijt van zijn keuze? Een geruststellende gedachte: bij de volgende verkiezingen (ik voorspel reeds binnen twee jaar) gaat de zwevende kiezer het he-le-maal anders doen. Wéér. Want politiek vindt hij dan misschien een beetje ingewikkeld, in kortetermijnpolitiek is de zwevende kiezer een meester – net als de politicus aan wie hij zijn stem heeft toevertrouwd. Misschien wel juist daarom.
De partijen waren op het ergste voorbereid, maar gezien de lachende gezichten na afloop – behalve bij de PvdA – is de schade meegevallen. Het had erger gekund, na 2020 kijken ze wel weer verder. Wat mij in de debatten en bij het lezen van de partijprogramma’s het meest irriteerde, was de onzichtbaarheid van de grootste twee problemen van de wereldeconomie waarmee we nu en de komende vijftig jaar worden geconfronteerd: het wereldwijde klimaatprobleem en obesitas in Afrika. Afrika is natuurlijk lekker ver weg, maar met het klimaatprobleem worden we dagelijks geconfronteerd: 2016 is officieel uitgeroepen tot het warmste jaar ooit gemeten sinds 1880, zoals hiervoor ook 2015 en 2014, met daarachter de jaren 2009, 2010, 2012 en 2013 stevig in de top-tien van deze ranglijst. Maar belangrijker is natuurlijk: kunnen we het Wilhelmus foutloos zingen? En waar mogen we straks nog meer 130 rijden, op zo breed mogelijke snelwegen? En hoe bestrijden we het Foute Populisme om het Goede Populisme te laten zegevieren?
De wijze waarop de politieke kortetermijnstruisvogels in hun partijprogramma’s het probleem van klimaatverandering uit de weg gingen – uit angst voor Shell, de NAM en de macht van de banken – en de noodzaak en de (economische) voordelen van een snelle transitie naar duurzame energie niet eens durfden te noemen, is bijna misdadig te noemen. Oscar Wilde schreef: “Everything in the world is about sex except sex. Sex is about power.” Bijna goed. Ik zou willen parafraseren: “Everything in the world is about oil except oil. Oil is about money – and money is about sex, and sex is about power.” Nu de lente officieel is begonnen en de zon zich weer laat zien, raad ik u aan in dit kader het boek Revolutie met recht van Roger Cox te lezen op uw balkon, tuin of een fijn terras. Op korte termijn kom ik hierop terug.