10 november 2008
Er staan thuis weer volle dozen op de grond, naast een fijne Magnum Malterdinger spätburgunder uit 2006 van Bernhard Huber. Die moet weliswaar nog een paar jaar wachten, net als de meeste flessen in de dozen overigens, maar wát een vloeibaar goud hebben we weer mogen proeven en kopen in de Elzas, waar de herfstdagen nu op hun mooist zijn. Het paarsbruinkoperen roodgeeloranje van de stille pracht van Frankrijk en Duitsland – een verrassend uitstapje naar onze oosterburen – is ieder jaar weer adembenemend. Was het bezoek aan de Bourgogne van Bocuse en Georges Blanc vorig jaar al een gastronomisch hoogtepunt in ons oeuvre, dit jaar kwam daar een nieuw bezoek aan de Franse toverkeuken van meesterchef Jean-Georges Klein bij, gevolgd door een verrassend aangename ervaring in het Duitse Sulzburg.
Het inspirerende gesprek van broer S. met Jean-Georges Klein na afloop van het diner in de lobby, was alsof je toevallig in een tapasbar ’s nachts in Barcelona Johan Cruijff tegen het lijf loopt, met wie je vervolgens een uurtje zit te kletsen over de te volgen tactiek in een WK-finale. Een herinnering om lang levend te houden, naast die andere herinnering natuurlijk die we voor altijd zullen koesteren. Dat we dat inmiddels zes jaar doen, wil nog steeds niet echt wennen.
In het eigenaardige familiehotel en restaurant Hirschen, waar chef-kok Douce Steiner de scepter zwaait – de enige vrouwelijke tweesterrenchef in Duitsland – stond snip op het menu, een aanbod dat we onmogelijk konden weigeren. Terwijl het verrukkelijke vogeltje werd geserveerd, viel ons oog op een eenzame tafel naast ons, gedekt voor één persoon, waar niemand aan zat. Navraag leerde dat daar zevenentwintig jaar lang een oude mevrouw uit het dorp iedere dag – ik herhaal: iedere dag – de lunch gebruikte, en nadat zij twee jaar geleden was overleden, had men besloten de tafel te blijven dekken, om haar te herdenken. Zo af en toe zit er eens iemand aan, maar meestal is de plek leeg, een luidkeels zwijgend eerbetoon voor hun trouwe gaste.
Zeventig jaar geleden vond de Kristallnacht plaats en zes jaar geleden brak ons eigen glazen hart in voor altijd onlijmbare stukken. Herdenken is belangrijk, maar wanneer we ook onthouden hoe mooi de dingen zijn die we wel nog hebben, hebben een eenzame gedekte tafel, een Franse Johan Cruijff, een snip en liters Malterdinger spätburgunder meer gebracht dan we vooraf hadden kunnen denken. Laten we daar snel op proosten. Wijn genoeg.