Blog

Rauwmantiek

7 oktober 2010

Een ‘lekker’ verhaal moest het worden. Een verhaal over de wijze waarop social media ‘de vleesmarkt van vandaag opstoken tot een hel van zinloze seks’, een verhaal waarin duidelijk wordt ‘hoezeer we zijn afgedreven van de heilige twee-eenheid Liefde en Seks’, een verhaal waaruit blijkt dat we – mocht dit alles ons niet afschrikken – onze lusten kunnen blijven bevredigen door op inventieve wijze gebruik te maken van diezelfde social media. ‘Concrete tips en onthullingen graag,’ eindigde de instructiemail van de hoofdredacteur van het Beroemde Blotetietenblad.
Vleesmarkt, de hel, zinloze seks, social media: me dunkt een kolfje naar mijn hand. Na het succes van mijn eerste schelmenroman durf ik te stellen dat niet veel mensen beter thuis zijn op het gebied van wat ik de Rauwmantiek van de Eenentwintigste Eeuw pleeg te noemen. Een aanduiding voor zowel de emotioneel op een haar na failliete liefdebeleving van de huidige Generatie Dilemmadertigers, als voor de boeken die hierover geschreven zijn. Dicklit, ladlit, chicklit of cocklit: alle vallen ze onder de Rauwmantiek. Om deze nieuwe literaire stroming zo snel mogelijk in Van Dale opgenomen te krijgen, zo leert hun website, moet de redactie het woord ‘gedurende langere tijd (ongeveer drie jaar) regelmatig aantreffen in het (schriftelijk) algemeen taalgebruik. (…) Deze teksten moeten bedoeld zijn voor een ruimer publiek en ze moeten gemakkelijk toegankelijk zijn voor veel mensen.’ Kijk aan, criteria waaraan het Beroemde Blotetietenblad moeiteloos voldoet.
Drie jaar. Dat lijkt me een overzichtelijke periode. De eerste stap is gezet, want vanaf vandaag verkrijgbaar in de betere tijdschriftenwinkel: de nieuwe Playboy, met het Dossier Facebook, waarin op pagina 38 het rauwmantische verhaal Druppelman. Van mij. Wat schreef de hoofdredacteur ook alweer toen ik het inleverde? ‘Je bent een held.’ De rauwmanticus.