Blog

Nieuwjaarsborrel

2 januari 2008

De kaasboer had geen Parmezaanse kaas meer. ‘Morgen krijg ik weer twintig kilo, maar na kerst, Oud & Nieuw en 1 januari zijn de voorraden altijd helemaal op.’ Ik kocht maar een stuk extra boeren belegen, de Parmezaanse kaas kan wachten. Het ritselt ondertussen nog steeds in mijn oren. Vriend en dokter R-J. – kno-arts te U. – geeft telefonisch advies: Otrivin, driemaal daags, zeker een dag of tien. ‘En als het dan nog niet over is, gooien we er een echt kuurtje tegenaan. Kom je effe langs hier, maken we er een gezellig dagje van.’ Haags bloed, onverbeterlijk.
Maar geen enkele drogist in de Pijp heeft nog Otrivin spray in huis. Alles is uitverkocht op 2 januari, de schappen liggen er verlaten bij. Op weg naar huis slenter ik doelloos langs wat tot 18 augustus vorig jaar ons Clubhuis was: het onvolprezen Carel’s Café, inclusief Amsterdamse apostrof. Anderhalf jaar geleden verkocht en gesloten, en nog altijd is het niet heropend. De verbouwing schiet niet op. Binnen is het een puinzooi, de nostalgie ligt op de grond als een rottend karkas in een failliete slagerij. In herinnering zie ik iedereen tijdens de traditionele Nieuwjaarsborrel op de tafels dansen. De hitsige damp op de ruiten, de kansloze zoenpartijen, de ontelbare bladen bier en rinkelende sleutelbossen in het donker bij De Postkoets (“Ver over berg en dal, klonk er het hoorngeschaaaaaaal…”). Waar was de Nieuwjaarsborrel gisteren? Alles in het nieuwe jaar is op, uitverkocht of voorgoed voorbij. Vanochtend werd ik nog voor de wekker wakker. Ik had verdomme niet eens een kater.