25 juli 2008
Met z’n vijven tegen twee – het kan met recht een laffe aanval worden genoemd. Ze komen van alle kanten, gewapend met steekwapens en onbarmhartig gezoem. Met slechts een slipper ter verdediging is hier sprake van een ongelijke strijd. ‘We zijn kansloos,’ zucht ik tegen Verkering, ‘we gaan eraan!’ Wild mep ik om me heen, tegen beter weten in. ‘Niet opgeven, lief,’ zegt ze dapper, ‘we pakken ze, samen kunnen we de hele wereld aan!’ Kijk, met zo’n instelling komen we er wel.
Lichten aan, half vijf ’s nachts. Ik weet niet wat ik erger vind: niet kunnen slapen van de hitte, of het zuigende gezoem van een mug in de slaapkamer op een broeierige zomernacht. Nu is sprake van beide, met daarnaast het onophoudelijke gekuch van Verkering, wat ondanks de azitromycine, Natterman hoestdrank en Vers Water In Het Flesje maar niet wil overgaan. Muggen en kuchen: mij is duidelijk geen nachtrust gegund vandaag. Verzetten is zinloos, sommige dagen keren zich tegen je. Er zit niets anders op dan om kwart over zes op te staan en koffie te zetten.
Terwijl het water kookt, kijk ik naar buiten, naar het vroege licht. Daar, op het balkon, staat nog het wasrekje met de was van gisteren. Nog steeds niet droog, zo te voelen. De wasmachine begaf het ineens, althans de centrifuge, merkte ik toen ik gisteren terugkwam van de MacRepair, waar zojuist voor nog geen 450 euro een nieuw Logic Board in mijn vorige week gecrashte laptop was gezet. Zoals ik al zei: sommige dagen keren zich tegen je. En dan doet een met de hand uitgewrongen handdoek er best lang over om te drogen, vind ik.
Met een lepel roer ik het kokende water en de koffie door de cafetière en pak een glas. Verkering slaapt nog, ik zie haar liggen. Hoe loopt het leven? Muggen, kuchen, gecrashte laptops en kapotte wasmachines, wat doet het er toe – het is 25 juli en de eerste dag van Julius zit erop, sinds gisteren zoon van T., mijn oudste vriend. ‘3700 gram puur klasbak!’ luidde ’s ochtends de eerste sms. ‘Een pak suiker met een muts op, meer is het eigenlijk niet,’ glundert T. later als trotse vader op het terras, en hij toont de foto’s als bewijs. Wat een feest. We omhelzen elkaar met dikke kussen. Sommige dagen mogen zich dan tegen je keren, maar 24 juli 2008 was een dag om te onthouden. Welkom, Julius, kleine klasbak.