18 mei 2009
Mijn shirt is zoek. Mijn roze shirt. Mijn lievelingsshirt van Kiton, die ene met manchetten, boordmaat 38. Met de mond geweven door een zwijgend trio blinde nonnetjes uit een Napolitaans klooster, schitterend, chic, zacht, mooi, fijn. Ik mis het. Heel erg.
Vorige week maandag had ik het willen aantrekken onder mijn blauwe pak, bij de presentatie van mijn boek. Dat werd dus nu iets groens. Ook leuk, maar blauw en roze zijn toch een beetje de kleuren van mijn boek, zelfs al is het schutblad groen, waardoor deze combinatie uiteindelijk niet echt kwaad kon. Maar toch: dat roze shirt. Waar is het? Ik denk aan mijn moeder, die zou vragen: ‘Wanneer heb je het voor het laatst aangehad?’ Normaal gesproken zou ik daarop het antwoord weten, maar nu niet. Mijn laatste herinnering is het Boekenbal 2008, maar er moet sindsdien toch een gelegenheid zijn geweest dat ik het uit de kast heb getrokken, zou je denken. Mijn geheugen laat me in de steek, zoals wel meer dingen me in de steek hebben gelaten. Ik ken weinig citaten in het Engels, maar één heb ik altijd onthouden: what you lose on the swings, you gain on the roundabouts. Zodra de APK van de Blauwe Tank achter de rug is, ga ik maar weer eens een stukje rijden. Misschien kom ik mijn roze shirt onderweg wel tegen.