26 april 2017
‘Tja, daar staat wel een jaar of vijf voor,’ zei vriendin D. toen het noodlot in de liefde bijna vijf jaar geleden (weer eens) had toegeslagen en ik wijze raad zocht. ‘Maar,’ vervolgde ze, ‘het goede nieuws is: het kán daarna nog goed komen. Kijk maar naar mij!’ Ze lachte haar schitterende kenmerkende uit elkaar staande tanden bloot en gierde het uit. Zes maanden later was ze inderdaad getrouwd met de man wiens geduld vijf jaar flink door haar op de proef was gesteld. Liefde laat zich niet dwingen, je moet maar gewoon vertrouwen hebben.
Zou het?
Waarom niet. Voorbeelden genoeg: vriend P. (ook na vijf jaar), mijn Argentijnse vriend Batigol (ook na vijf jaar), vriendin L. (zeker vijf jaar, mét een kabouter als beloning). Doet het ertoe? Nee, natuurlijk niet. Wat ertoe doet is dat ik in die vijf jaar twee boeken heb geschreven, met een derde op komst. En daarna een vierde. Dat ik alsnog mijn debuut in de basis als horeca-professional heb gemaakt en daardoor nog beter wijn heb leren drinken, en schenken, en proeven, en erover vertellen. Dat de hoeveelheid leuke en inspirerende mensen om me heen is verzevenvoudigd dankzij allerlei geweldige beschermengeltjes. Dat vriendin A. twee prachtige kabouters heeft gemaakt en nu warme broodjes bakt in Afrika. Dat vriendin M. er sinds december ook een in de oven heeft en daardoor niet mee kon rennen tijdens de 14K run ter ere van de zeventigste verjaardag van Johan Cruijff, langs wiens ouderlijk huis ik gisteravond mocht rennen in een ontroerende oranje sliert van dappere lopers. Dat ik vanavond waarschijnlijk ga huilen van het lachen tijdens de première van Lucky Live waar ik bij mag zijn met alleen maar leuke mensen. Dat vriend R. straks op Mallorca op me wacht, samen met vriendin G., en dat vriend L. in augustus eindelijk officieel gaat trouwen.
Toen ik vanmiddag in de regen op de fiets naar huis zat, dacht ik aan wat de schim uit het verleden vijf jaar geleden tegen me zei: ‘Jij bent echt een geluksjongetje, Mart, weet je dat? Je denkt misschien dat het niet zo is. Maar het is wel zo.’ Ze moest eens weten.