16 november 2009
In het Toomler theater mocht ik gisteren een verhaal vertellen in het kader van Echt Gebeurd, een nieuwe theatershow die is afgekeken van het succesvolle Amerikaanse origineel The Moth: mensen vertellen op het podium een waar gebeurd verhaal, waar het publiek om kan lachen, huilen of zich verbazen. Het is nadrukkelijk geen stand-up comedy, maar sommige verhalen zijn zo idioot dat je er toch hard om moet lachen, zelfs als ze eigenlijk buitengewoon droevig zijn. Mijn verhaal van gisteren was op zichzelf al krankzinnig, maar het kreeg in de loop van de middag een nog ongeloofwaardiger karakter toen een van de hoofdrolspelers zonder mijn weten in het Toomler theater aanwezig bleek te zijn. Ik bezwoer het publiek dat dit stom toeval was en dat ik echt de waarheid stond te vertellen. Ik weet niet of ze mij geloofden. Misschien is dat wel de levensles die in Echt Gebeurd verborgen zit: waar houdt de waarheid op en begint de leugen? Of moet dit zijn: waar houdt de leugen op en begint de waarheid?